W ramach obchodów Święta Politechniki 16 listopada br. odbyło się odsłonięcie tablic upamiętniających Profesora Felicjana Zygmunta Piątkowskiego, założyciela i pierwszego dyrektora Instytutu Poligrafii oraz Profesora Andrzeja Romana Makowskiego, współorganizatora studiów poligraficznych na Wydziale GiK Politechniki Warszawskiej.
Uroczystość miała miejsce w Gmachu Głównym Politechniki Warszawskiej, na III obok sali 315. Władze Uczelni reprezentowali: prof. Jan Szmidt, Rektor Politechniki Warszawskiej oraz prof. Janusz Walo, Prorektor ds. Studenckich. W wydarzeniu udział wzięli również: prof. Alina Maciejewska, Dziekan Wydziału Geodezji i Kartografii, prof. Andrzej Kolasa, Dziekan Wydziału Inżynierii Produkcji oraz prof. Stanisław Radkowski, Dziekan Wydziału Samochodów i Maszyn Roboczych i Przewodniczący Senackiej Komisji ds. Historii i Tradycji PW, prof. Władysław Findeisen, Rektor Politechniki Warszawskiej w latach 1981-1985, dr inż. Tadeusz Kowalski, Wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Politechnice Warszawskiej.
Spotkanie poprowadził Andrzej Żurkiewicz, prezes Stowarzyszenia Absolwentów Instytutu Poligrafii Politechniki Warszawskiej. Wśród szacownych gości znalazły się: żona prof. Andrzeja Makowskiego, dr inż. Aniela Makowska, emerytowany pracownik Wydziału Geodezji i Kartografii i córka prof. Felicjana Piątkowskiego, dr inż. Ewa Kołakowska, emerytowany pracownik Wydziału Chemii Politechniki Warszawskiej, prof. Herbert Czichon, dyrektor Instytutu Poligrafii GiK PW w latach 1975-1999 wraz z małżonką dr Marią Czichon, dr inż. Ewa Mudrak, Dyrektor Instytutu Poligrafii GiK PW w latach 1999-2008, prof. Georgij Petriaszwili, Kierownik Zakładu Technologii Poligraficznych IMiP WIP, prof. Robert Olszewski, Kierownik Zakładu Kartografii Wydz. GiK, prof. Piotr Skłodowski, Dziekan Wyd. GiK w latach 1996-2002. Uroczystość zaszczyciło swoją obecnością liczne grono absolwentów poligrafów i kartografów, w tym wielu dyplomatów, doktorantów i współpracowników obu Profesorów, obecnych i emerytowanych pracowników Instytutu Poligrafii, a od 2008 roku Zakładu Technologii Poligraficznych IMiP WIP PW oraz Zakładu Kartografii Wydz. GiK. Wśród zebranych byli obecni również „świeżo upieczeni” absolwenci i studenci studiów poligraficznych.
Po przywitaniu dostojnych Gości, którzy zaszczycili uroczystość w liczbie ponad 100 osób, głos zabrał dr inż. Tomasz Dąbrowa, przedstawiając sylwetki uhonorowanych Profesorów oraz znaczenie ich dokonań na rzecz rozpoczęcia kształcenia inżynierów poligrafów w Politechnice Warszawskiej i rozwoju polskiej poligrafii oraz przypomniał o ich niekwestionowanym w tej dziedzinie autorytecie naukowym i moralnym.
Aktu odsłonięcia tablic dokonali prof. Jan Szmith, Rektor Politechniki Warszawskiej i prof. Janusz Walo, Prorektor ds. Studenckich, w towarzystwie Pani Ewy Kołakowskiej, córki Profesora Felicjana Piątkowskiego oraz Pani Anieli Makowskiej, żony Profesora Andrzeja Makowskiego.
Po ceremonii odsłonięcia tablic w Bibliotece Głównej Politechniki Warszawskiej zorganizowano spotkanie wspominkowe. W czasie jego trwania została wystawiona Księga Pamiątkowa Politechniki Warszawskiej, w której został umieszczony zapis o tym szczególnym i wyjątkowym dla naszego środowiska wydarzeniu, a szacowni Goście dokonali licznych wpisów indywidualnych. Pani Ewie Kołakowskiej i Pani Anieli Makowskiej prof. Janusz Walo wręczył upominek od władz Uczelni, album „Ocalić od zapomnienia”.
Idea upamiętnienia w ten sposób dwóch wybitnych Profesorów zrodziła się z inicjatywy Stowarzyszenia Absolwentów Instytutu Poligrafii Politechniki Warszawskiej w roku 2013, za kadencji Majki Kwiatkowskiej, podczas obchodów Jubileuszu 45-lecia powstania Instytutu Poligrafii i mogła urzeczywistnić się praktycznie w 100% dzięki ofiarności absolwentów poligrafów i przyjaciół.
Wydarzenie zainaugurowało obchody Jubileuszu 50-lecia kształcenia inżynierów poligrafów w Politechnice Warszawskiej, przypadającego w 2018 roku.

Mecenasami tablic są:

• Stowarzyszenie Absolwentów Instytutu Poligrafii Politechniki Warszawskiej
• LOTOS-POLIGRAFIA Sp. z o.o.
• HEIDELBERG POLSKA Sp. z o.o.
• Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Poligraficznego
• DIGIPRINT Sp. z o.o.
• Uczestnicy Balu Absolwenta Instytutu Poligrafii 2013
• Absolwenci Instytutu Poligrafii i Zakładu Technologii Poligraficznych IMiP WIP PW

Opracowanie: AŻ / SAIP PW
Galeria zdjęć z wydarzenia

Tekst wystąpienia dr inż. Tomasza Dąbrowy

Dzień dobry Państwu,
Jest mi ogromnie miło i czuję się wielce zaszczycony być tutaj z Państwem, w tej chwili. W chwili, gdy będziemy mogli uhonorować pamięć dwóch zasłużonych Profesorów Politechniki Warszawskiej poprzez odsłonięcie poświęconych Im tablic pamiątkowych w murach Uczelni, z którą byli związani przez całe swoje dorosłe i zawodowe życie.
Chciałbym bardzo serdecznie powitać wszystkich Państwa, w szczególności zaś członków Rodzin obu Profesorów, przedstawicieli Władz Uczelni, jej pracowników oraz wszystkich zebranych Gości. Wszystkich, którzy znali Profesorów, jako ich współpracownicy, studenci lub też mieli z nimi innego rodzaju kontakty zawodowe i osobiste, a także wszystkich tych, którzy z racji wieku nie mieli już okazji Ich poznać, a pojawili się tu z szacunku dla Ich życiowego dorobku i dokonań. Dokonań, których efekty miały, czy też mogą mieć również wpływ na wybór drogi życiowej i możliwości dalszego zawodowego i osobowościowego rozwoju. Również pokolenia, które wchodzi w dorosłe życie dopiero teraz.
Uroczystości takie jak dzisiejsza, w Politechnice Warszawskiej mają miejsce raczej rzadko. Podkreślenie zasług i dokonań dla nauki i Uczelni w tej formie, poprzez umieszczenie tablic pamiątkowych w murach Uczelni to wydarzenie, ze wszech miar wyjątkowe. Grono absolwentów i przyjaciół, przekonane o słuszności wyboru takiej formy upamiętnienia obu Profesorów było bardzo liczne, a ich presja na Władze Stowarzyszenia Absolwentów Instytutu Poligrafii Politechniki Warszawskiej, aby konsekwentnie i wytrwale działały na rzecz ziszczenia się tej idei była w całym naszym środowisku mocno wyczuwalna przez kilka ostatnich lat. Podejmowane przez nasze Stowarzyszenie działania zyskały w roku bieżącym aprobatę Władz Uczelni, i, czego jesteśmy dzisiaj świadkami, udało się to zmierzenie doprowadzić do satysfakcjonującego wszystkich finału.
Jestem przekonany, że życiorysy obu Profesorów oraz ich najważniejsze osiągnięcia naukowe, a także inne bardzo ważne i wielkie dokonania realizowane zarówno w ramach naszej Uczelni, jak i poza nią, są w większości dobrze Państwo znane lub też znajdą je Państwo w przekazanych materiałach. Dzieliła ich różnica jednego pokolenia i w jakiejś mierze, niezależnie od własnych ważnych, samodzielnych dokonań, pozostawali w przyjaźni, w relacji mistrz-uczeń. Ich ważną wspólną cechą był pewien rodzaj wizjonerstwa, pozwalający im trafnie przewidywać, a następnie podejmować działania zarówno w zakresie nowych kierunków rozwoju uprawianych przez Nich dyscyplin naukowych jak i nowych kierunków kształcenia studentów. Całe swoje życie zawodowe związali z Politechniką Warszawską. Obaj byli absolwentami Wydziału Geodezji. Profesor Felicjan Piątkowski absolwentem Wydziału Geodezyjnego w 1933 roku, a Profesor Andrzej Makowski absolwentem Wydziału Geodezji i Kartografii w roku 1956. Ich specjalnością od początku kariery naukowej była fotogrametria i kartografia, z szczególnym „naciskiem” na kartografię.
Profesor Felicjan Piątkowski swoje doświadczenie zawodowe w zakresie fotogrametrii zdobywał już przed wojną, w Wydziale Fotogrametrycznym Polskich Linii Lotniczych „Fotolot” i w Biurze Planowania Ziem Górskich. Walczył we wrześniu 1939 roku i został odznaczony Krzyżem Walecznych. Podczas niemieckiej okupacji pracował w zespole opracowującym mapy Warszawy. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, a po wojnie został skierowany do Biura Odbudowy Stolicy. „Spod jego ręki” wyszła m.in. „Mapa Zniszczeń Warszawy”, dzieło dokumentujące ogrom zniszczeń wojennych stolicy. Do pracy w Uczelni przeszedł w 1952 roku, pełniąc wcześniej funkcje organizatora i dyrektora Państwowego Przedsiębiorstwa Fotogrametrii i Kartografii oraz Państwowego Przedsiębiorstwa Kartograficznego. Na Wydziale Geodezji i Kartografii PW prowadził wykłady z kartografii. Pełnił funkcje prodziekana i dziekana Wydziału. W Katedrze Kartografii zorganizował Zakład Reprodukcji Kartograficznej, a 1967 roku podjął się bardzo trudnego zadania, jak sam chyba uważał „dzieła swojego życia” - utworzenia nie istniejącego dotąd w Polsce kierunku studiów – studiów poligraficznych.
Drugi z upamiętnionych profesorów - Profesor Andrzej Makowski po ukończeniu studiów na Wydziale Geodezji i Kartografii, kontynuował studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prowadząc później badania w Politechnice Warszawskiej i uzyskując kolejne stopnie i tytuły naukowe mógł korzystać z wiedzy zdobytej w obu Uczelniach. Obszarem jego szczególnego zainteresowania stały się zagadnienia związane z teorią barwy, barwometrią i technologicznymi uwarunkowaniami barw nadruków uzyskiwanych technikami poligraficznymi. Jego pasja pozwoliła Mu w pracy dydaktycznej i naukowej połączyć w jedno - wiedzę techniczną ze sztuką.
Profesor Andrzej Makowski pełnił w Uczelni wiele ważnych funkcji, kolejno: prodziekana i dziekana Wydziału Geodezji i Kartografii, a przez trzy kadencje - senatora Politechniki Warszawskiej. Był członkiem Komitetu Geodezji Polskiej Akademii Nauk, a w nim przewodniczącym Sekcji Kartografii, wiceprzewodniczącym Państwowej Rady Geodezyjnej i Kartograficznej oraz przewodniczącym Komitetu Narodowego ds. Współpracy z Międzynarodowym Stowarzyszeniem Kartograficznym. Prze blisko 30 lat pełnił funkcję redaktora naczelnego pisma naukowego „Geodezja i Kartografia”, kwartalnika wydawanego przez PAN.
Obaj profesorowie, chociaż pierwszym i podstawowym obszarem ich naukowych zainteresowań była kartografia, w stopniu wybitnym zasłużyli się polskiej poligrafii. Wszyscy zaliczający się do środowiska poligraficznego w Polsce lub z tym środowiskiem związani, zachowali o Nich żywą pamięć i ogromny szacunek, ze względu na Ich niekwestionowany w tej dziedzinie autorytet naukowy i moralny. Trudno przecenić wielkie dokonania obu Profesorów w tym zakresie: organizacyjne, dydaktyczne i naukowe. Obaj zostali odznaczeni Medalem „Zasłużony dla Polskiej Poligrafii”.
Profesor Felicjan Piątkowski był twórcą, trwających z powodzeniem do dziś, studiów poligraficznych w Politechnice Warszawskiej, pierwszych takich studiów w Polsce. Kierując zespołem współpracowników przygotował pierwszy program nauczania na tym kierunku. Przez dwie kadencje, aż do przejścia na emeryturę, pełnił funkcję dyrektora Instytutu Poligrafii, z którym to Instytutem do ostatnich lat życia był bardzo mocno emocjonalnie związany. Angażował się w życie naukowe stworzonego przez siebie kierunku, m.in. będąc promotorem bądź recenzentem wielu rozpraw doktorskich z zakresu technologii poligrafii.
Profesor Andrzej Makowski współpracował z Profesorem Piątkowskim przy tworzeniu studiów poligraficznej w Politechnice Warszawskiej. Był wieloletnim wykładowcą i pierwszym kierownikiem poligraficznych studiów wieczorowych, a także m.in. współtwórcą i redaktorem naczelnym czasopisma „Acta Poligraphica”, pierwszego w Polsce czasopisma naukowego z zakresu poligrafii i dyscyplin pokrewnych. Do ostatnich chwil angażował się w rozwiązywanie problemów kształcenia w zakresie poligrafii na poziomie wyższym i dostrzegał znaczenie poligrafii jako dyscypliny naukowej we współczesnym świecie, jak to sam określał, „opanowanym przez różnego rodzaju media”. Przez wiele lat, aż do końca, pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Naukowej Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Poligraficznego z siedzibą w Warszawie.
Przez wiele lat miałem wielką przyjemność i ogromną satysfakcję współpracować z obu Profesorami. Wszyscy, którzy tak jak ja, spotkali Ich na swojej drodze życiowej lub zawodowej, zgodzą się ze mną, bez cieni wątpliwości, że kontakty z Profesorem Felicjanem Piątkowskim i Profesorem Andrzejem Makowskim odcisnęły się na ich podejściu do życia, pracy naukowej, czy sposobu rozwiązywania napotykanych problemów. Pozwólcie Państwo, że w imieniu w własnym i wszystkich osób, tych którym kiedykolwiek zdarzyło się Ich spotkać i poznać, wyrażę ogromną radość i satysfakcję z formy Ich upamiętnienia, której tutaj dzisiaj jesteśmy świadkami.
Dziękuję Państwu za uwagę.


Profesor
Felicjan Zygmunt Piątkowski
1908-2004

Felicjan Zygmunt Piątkowski - wybitny kartograf i poligraf polski - należy do grona wielce zasłużonych profesorów Politechniki Warszawskiej. Właściwe Mu walory niespożytej energii, nasilonej aktywności i niezłomnego przekonania o możliwościach znalezienia skutecznych rozwiązań - zdałoby się w wielu przypadkach niemożliwego - są zawsze czytelne w udokumentowanej działalności Profesora, który nigdy nie stronił od podejmowania problemów trudnych, często niepopularnych, choć perspektywicznie jakże słusznych. Spośród wielu znaczących są co najmniej dwa cele zrealizowane, gruntujące pozycję Profesora w gronie zasłużonych dla Politechniki Warszawskiej. Profesor Felicjan Piątkowski jest bowiem współtwórcą studiów kartograficznych i współorganizatorem ówczesnej Katedry Kartografii oraz inicjatorem później powołanych studiów poligraficznych i organizatorem Instytutu Poligrafii, sytuowanych razem na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej.
Nie tyle jednak przymiot pierwszeństwa - słusznie zresztą Profesorowi przypisywany - w tworzeniu tego rodzaju studiów i placówek naukowo-badawczych na kierunkach technicznych w Polsce, ile przyszłościowe dostrzeżenie pożytków społecznych płynących z dowartościowania tradycji polskiej myśli technicznej i rozwinięcia polskiej kultury materialnej mają tutaj wartości niezbywalne, zwłaszcza jeśli ogarnia się te dokonania z dzisiejszej perspektywy. A czas dzisiejszy to przecież era cywilizacji informacji, w której, okazało się, wiekowe - można już teraz rzec - dokonania Profesora nie tracą nic z blasku wówczas formułowanych myśli, tyczących szczególnie roli i znaczenia informacji geograficznej w organizowaniu, projektowaniu i zarządzaniu przestrzenią, roli i znaczenia pojęcia mapy czy wreszcie twórczych poszukiwań w zakresie kultury odbioru informacji, uzależnionej od sposobów lapidarnych ujęć znakowych i rozwiązań technologicznych. Myślenie kategoriami użyteczności informacji przestrzennej, a także kategoriami jakości graficznej formy znaku doprowadziło Profesora do przedsięwzięcia niezwykle spójnej idei - upowszechniania w kraju form informacji obrazowej, rozumianej w funkcji poznania i przekazu. Spełnieniu tej idei Profesor poświęcił się bez reszty. W swoim aktywnym życiu realizował ją w dziedzinie kartografii - z racji swych studiów akademickich i w dziedzinie poligrafii - z racji swych doświadczeń badawczych. Realizacja nowatorskiej myśli o zintegrowanej, redakcyjnej i wydawniczej pracy kartografa nad mapą określa Jego wybitną pozycję w kartografii polskiej, tak jak badania w zakresie reprodukcji graficznych i procesów wydawniczych określiły Jego prekursorską pozycję w rozwijaniu badań naukowych w dziedzinie poligrafii.
Felicjan Zygmunt Piątkowski urodził się 9 czerwca 1908 roku w Częstochowie, ukończył tam gimnazjum matematyczno-przyrodnicze w 1928 r. i rozpoczął studia na Wydziale Geodezyjnym Politechniki Warszawskiej. Po dwóch latach przerwał studia ze względu na zły stan zdrowia. Dyplom inż. geodety otrzymał w 1933 r. specjalizując się w fotogrametrii z tematem pracy dyplomowej „Aerotriangulacja biegunowa miasta Wyszkowa nad Bugiem”. W roku 1934 ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim otrzymując stopień ppor. rezerwy artylerii. Praktykę zawodową zdobywał w Wydziale Fotogrametrycznym Polskich Linii Lotniczych (Fotolot) i w Biurze Planowania Ziem Górskich, sporządzając osnowy geodezyjne dla fotomap osiedli i miast na Podkarpaciu takich jak Worochta, Delatyn, Kosów Huculski, Kuty. W 1938 r. brał również udział w opracowaniu projektu Drogi Karpackiej na całej długości od Skoczowa do Zaleszczyk.
Zmobilizowany w sierpniu 1939 r. walczył w wojnie obronnej z Niemcami w Armii Łódź w 28. Dywizjonie Artylerii Ciężkiej jako dowódca I plutonu baterii haubic. Brał udział w potyczkach pod Proszką i Wieluniem, pod Kamionem, w walce o Brwinów i w obronie twierdzy Modlin. W rozkazie z 28 września 1939 r. gen. Thomee, dowódca obrony Modlina, odznaczył Go Krzyżem Walecznych. W listopadzie 1939 r. zwolniony z obozu jeńców w Działdowie wrócił do Warszawy.
W okresie okupacji pracował w specjalnej grupie opracowującej mapy dla Warszawskiego Zespołu Miejskiego.
W Powstaniu Warszawskim brał udział w walkach na forcie Dąbrowskiego, a w lutym 1945 r. włączył się do grupy operacyjnej Śląsk. Stamtąd został odwołany do Biura Odbudowy Stolicy (BOS). W BOS-ie wznawia działalność grupy specjalnej opracowującej mapy dla odbudowy Stolicy. Spod ręki Piątkowskiego wyszła m.in. „Mapa stanu istniejącego Warszawy” (skala 1:10 000) i wykonana na podstawie zdjęć lotniczych w 1945 r. „Mapa zniszczeń Warszawy” (1949 r., skala 1:20 000). Dzieło wyjątkowe nie tylko ze względu na treść, dokumentującą ogrom wojennych zniszczeń, ale i nowoczesną formę graficzną.
W 1946 roku obejmuje funkcję dyrektora Biura Kartograficznego w Głównym Urzędzie Pomiarów Kraju. Ten okres działalności dyrektora Piątkowskiego w latach 1946-1950 nacechowany jest wyjątkową aktywnością i licznymi inicjatywami. W ramach Biura Kartograficznego organizuje pięć okręgowych oddziałów kartograficzno-reprodukcyjnych w Poznaniu, we Wrocławiu, w Krakowie, Rzeszowie i Warszawie, kierując ich wyposażeniem w aparaturę, maszyny i technologie. W Biurze Kartograficznym rozwija dokształcanie produkcyjnej kadry kartografów w zakresie redagowania, opracowywania i reprodukcji map. Organizuje wykonanie kartograficznej dokumentacji dla delimitacji granicy na Odrze i Nysie. Prowadzi obliczenia powierzchni kraju i jednostek administracyjnych w nowych granicach państwa. Inicjuje i opracowuje założenia dla Mapy Gospodarczej Polski w skali 1:5 000 i Mapy Użycia Powierzchni Ziemi. Pierwsza z nich miała rejestrować zarówno granice nieruchomości, jaki i elementy będące treścią mapy zasadniczej oraz opracowań topograficznych. Całość uzupełniać miała fotomapa. Ten ambitny projekt zarzucono po kilku latach, gdy okazało się, że możliwości finansowe i produkcyjne nie pozwalają na jego realizację.
W tym czasie jest autorem i współautorem 760 tytułów wydawniczych map wielko- i średnioskalowych na użytek cywilnych służb inżynierskich, map glebowo-rolniczych, kart Atlasu Polski, kart Atlasu Powszechnego, map Atlasu Kartowania Form Terenu Polski, a także pierwszych po wojnie map turystycznych.
W roku 1947 organizuje przy Oddziale Warszawskim Biura Kartograficznego Dział Geodezyjnych Wydawnictw Książkowych i realizuje plan wydawniczy podręczników geodezyjnych, tablic matematycznych, skryptów i pierwszych rozpraw doktorskich, kontynuowany do dziś w PPWK. W roku 1949 w okresie reorganizacji Głównego Urzędu Pomiarów Kraju obejmuje stanowisko Naczelnego Dyrektora Państwowego Przedsiębiorstwa Fotogrametrii i Kartografii powstałego z połączenia Biura Fotogrametrycznego, Biura Kartograficznego i Głównego Archiwum Map. Po podziale PPFiK na Państwowe Przedsiębiorstwo Fotogrametrii (PPF) i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych (PPWK) w roku 1951 jest w nim przez pierwszy rok Redaktorem Naczelnym, skąd przechodzi do pracy w Geodezyjnym Instytucie Naukowo-Badawczym (GINB - dzisiaj IGiK)). Przechodząc w 1952 r. do pracy w Instytucie i na Politechnikę pozostawił Państwowe Przedsiębiorstwo Kartograficzne w odbudowanym z gruzów według jego dyspozycji budynku na Solcu wraz z kadrą doskonale wyszkolonych 140 pracowników, którą zorganizował w Wydziałach: Redakcji i opracowania map, Rysowni kartograficznej i Reprodukcji, wyposażonych w nowy sprzęt, aparaturę oraz maszyny drukarskie.
Przez cały okres działalności w GUPK od 1946 r. Profesor Piątkowski prowadzi wykłady z kartografii praktycznej, a następnie z reprodukcji kartograficznej na Wydziale Geodezji oraz wykłady z kartografii na Wydziale Inżynierii Wodnej i na Studium Planowania Przestrzennego na Wydziale Architektury i w Wojskowej Akademii Technicznej. Po utworzeniu w 1954 r. Katedry Kartografii organizuje i prowadzi w niej Zakład Reprodukcji Kartograficznej.
Po całkowitym przejściu z produkcji do pracy dydaktycznej na uczelniach przyjmuje kolejno funkcje i tytuły: adiunkta, zastępcy profesora, docenta i profesora nadzwyczajnego w Katedrze Kartografii. W latach 1953-1954 jest prodziekanem Wydziału Geodezji, w latach 1954-1956 Dziekanem Wydziału Geodezji i Kartografii PW. Przez okres 9 lat do 1967 jest delegatem Rady Wydziału do Senatu PW, a w latach 1962-1964 Sekretarzem Senatu PW.
W roku 1963 inicjuje i organizuje Sekcję Kartograficzną Komitetu Geodezji Polskiej Akademii Nauk, a następnie Sekcję Kartograficzną Stowarzyszenia Geodetów Polskich i jest ich przewodniczącym przez dwie kadencje, organizując konferencje naukowe i seminaria szkoleniowe. W roku 1967 podejmuje się bardzo trudnego zadania - utworzenia nieistniejącego dotychczas w kraju kierunku studiów poligraficznych. Opracowuje plany i prognozy studiów, wizytując w tym celu zagraniczne wyższe szkoły poligraficzne w Moskwie, Lipsku i Lozannie. Przygotowuje kadrę wykładowców i warunki dla laboratoriów technologicznych. Kieruje Instytutem Poligrafii przez 8 lat do 1975 r.
W swojej działalności dydaktycznej prof. Piątkowski kierował 85 pracami dyplomowymi i był promotorem 10 prac doktorskich z zakresu kartografii i poligrafii. Jest autorem podręczników: „Kartografia i reprodukcja kartograficzna” (1953), „Fototechnika w reprodukcji kartograficznej” (1957), „Elementy kartografii” (1962), współautorem metodycznego Atlasu Kartowania Form Terenu Polski (1961), tablic matematycznych oraz kilku podręczników i skryptów, a także autorem kilkudziesięciu artykułów, referatów i rozpraw publikowanych w zeszytach naukowych „Geodezja”, w „Przeglądzie Geodezyjnym” i w „Poligrafice”.
W zakresie kontaktów naukowych z zagranicą Profesor Piątkowski uczestniczył w kongresach i konferencjach we Florencji, w Oslo, Sofii, Berlinie i Moskwie. W zakresie prac naukowo-badawczych Profesor Piątkowski zainteresowania swe skupił na technologii procesów wydawniczo- reprodukcyjnych, studium nad generalizacją map, na studium skal barw dla map fizycznych i tematycznych oraz studium teorii znaku cyfrowego. Opracował metodę fotografowania afinicznego, negatywową i pozytywową warstwę grawerską dla czystorysów map, światłoczułe warstwy oparte na związkach dwuazowych dla transparentowych kopii oraz wiele innych rozwiązań technologicznych zawartych w 12 patentach, których efekty sprawdził i wprowadzał skutecznie do produkcji. Za jeden z nich został w 1968 r. uhonorowany Nagrodą Mistrza Techniki.
Profesor Felicjan Piątkowski zmarł 7 czerwca 2004 roku w wieku 96 lat. Twórca Instytutu Poligrafii Politechniki Warszawskiej, autor licznych prac naukowo-badawczych, wychowawca wielu pokoleń inżynierów poligrafów, uczestnik walk podczas II wojny światowej. Był wybitnym geodetą – kartografem i poligrafem.
Był człowiekiem wielkiego formatu: szlachetnym, otwartym na ludzi, doskonałym nauczycielem i kierownikiem prac naukowych, otwartym na wszelkie nowości i ciągłe doskonalenie warsztatu naukowca. Na każdym etapie swojego bogatego życia pozostawił ślady swoich dokonań. Miłośnik polskich gór, erudyta posługujący się w mowie i piśmie piękną polszczyzną. Zawsze stateczny, zrównoważony zdobywał sympatię młodzieży studenckiej, wskazywał kierunki działania i własnym przykładem zagrzewał do pogłębiania wiedzy, samodzielnych dociekań i badań w rozwiązywaniu wielu trudnych tematów.
Profesor Felicjan Piątkowski został odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Zasłużonego dla Geodezji i Kartografii, Medalem dla Racjonalizatorów Produkcji, Złotą Odznaką Zasłużonego dla Politechniki Warszawskiej, „Kamieniem Milowym” i Medalem Zasłużony dla Polskiej Poligrafii za wkład w polską poligrafię (pośmiertnie, 2013).
Profesor Felicjan Piątkowski zmarł 7 czerwca 2004.


Profesor
Andrzej Roman Makowski
1931-2013

Profesor Andrzej Roman Makowski, współpracownik prof. Felicjana Piątkowskiego, został pierwszym kierownikiem poligraficznych studiów wieczorowych, które rozpoczęły kształcenie przyszłych inżynierów w roku akademickim 1967/1968. Ten wspaniały naukowiec i pedagog do ostatnich chwil swojego życia wykazywał zainteresowanie i dbał o rozwiązywanie problemów kształcenia kadry poligraficznej oraz dostrzegał znaczenie poligrafii jako dyscypliny naukowej we współczesnym świecie, pełnym dostępnych dla wszystkich mediów.
Profesor Andrzej Makowski urodził się 23.10.1931 roku w Warszawie, gdzie ukończył Gimnazjum i Liceum im. Gen. Jakuba Jasińskiego. Wychowany został w kulcie wartości pojęć: ojczyzna, patriotyzm, prawda, prawość, nauka, praca i zamiłowanie do niej, troska o godność człowieka oraz pomoc potrzebującym. Z rodzinnego domu wyniósł także rozbudzone zainteresowania sztukami pięknymi.
W latach 1950-1956 studiował na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. W 1954 r. ukończył studia inżynierskie w zakresie pomiarów podstawowych, a w 1956 r. magisterskie w zakresie kartografii. W latach 1958-1962 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1966 r. uzyskał tytuł doktora nauk technicznych za rozprawę doktorską „Estetyczny i użytkowy aspekt barwy na mapie”, napisaną pod kierunkiem prof. Felicjana Piątkowskiego, w której mógł wykorzystać wiedzę uzyskaną na dwóch tak różnych uczelniach. Zawarte w niej tezy przyniosły mu uznanie międzynarodowe. W 1976 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego po przedłożeniu rozprawy „Podstawa technologii barwy w kartografii”, która wprowadziła parametryzację barwy do metodyki opracowywania i produkcji map. 10 grudnia 1991 r. uzyskał tytuł profesora nauk technicznych nadany przez Prezydenta RP. Kartografia, malarstwo i trzecia Jego pasja – poligrafia – pozwoliły Mu w pracy zawodowej zespolić technikę, sztukę oraz predyspozycje pedagogiczne
Wszystkie etapy kariery naukowej i zawodowej realizował na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. Pracę rozpoczął w 1955 r. w Zakładzie Reprodukcji Katedry Kartografii, potem w Zakładzie Kartografii Instytutu Fotogrametrii i Kartografii najpierw jako asystent w latach 1955-59, następnie jako starszy asystent w latach 1959-1965 i adiunkt w latach 1965-1977. W latach 1977-1990 był zatrudniony na stanowisku docenta na Politechnice Warszawskiej, a od roku 1990 do 2000 – profesora nadzwyczajnego i od 2000 profesora zwyczajnego. W latach 1991-2003 był Dyrektorem Instytutu Fotogrametrii i Kartografii oraz Kierownikiem Zakładu Kartografii IFiK.
Od 1955 roku prowadził ćwiczenia, a od 1968 do 1985 także wykłady z Reprodukcji kartograficznej, po czym z nowo opracowanego przedmiotu Technologia wydania mapy na kursie ogólnym i specjalizacji Kartografia. Wykładał również Reprodukcję kartograficzną na studiach geograficznych UW w latach 1967-73 oraz dla studentów specjalizacji Kartografia na UMCS w Lublinie w latach 1984-88, a także przedmiot Teoria barwy dla poligrafów w Instytucie Poligrafii Wydziału GiK PW.
W 1964 r. został członkiem Rady Naukowej Instytutu Geodezji i Kartografii. W latach 1978-1984 pełnił funkcję Prodziekana ds. studiów dla pracujących i został wybrany na Dziekana Wydziału Geodezji i Kartografii na kadencję 1984-1987. 30 listopada 1985 roku, decyzją ówczesnego Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, z przyczyn politycznych został usunięty z funkcji. Kontynuował jednak swoją działalność na Politechnice Warszawskiej. W latach 1991–2002 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Bibliotecznej PW. Senator Politechniki Warszawskiej w latach 1981-1983, 1984-1985 i 1990-1993.
Profesor Andrzej Makowski był członkiem Komitetu ds. Kartografii przy prezesie GUGiK w latach 1972-1988. Od 1990 r. członek, a w latach 1994-2007 wiceprzewodniczący Państwowej Rady Geodezyjnej i Kartograficznej. W latach 1972-1999 był członkiem rzeczywistym Stałej Komisji Technologii Produkcji Map i przewodniczącym Komisji ds. Opracowania Diagramów Międzynarodowej Asocjacji Kartograficznej oraz członkiem rzeczywistym Komisji Terminologii Kartograficznej. Od 1976 r. był członkiem, a od 2000 r. przewodniczącym Komitetu Narodowego ds. Współpracy z Międzynarodową Asocjacją Kartograficzną.
W roku 1977 prof. Andrzej Makowski został członkiem Komitetu Geodezji PAN. W latach 1984-1996 pełnił funkcję członka prezydium, a od 1990 do 2003 roku – przewodniczącego Sekcji Kartografii tegoż Komitetu. W latach 1977-2004 był redaktorem naczelnym Kwartalnika Naukowego PAN „Geodezja i Kartografia”, pracował z wielkim oddaniem w Komitecie Historii, Nauki i Techniki PAN oraz w Radzie Naukowej Muzeum Techniki.
Był członkiem założycielem Stowarzyszenia Kartografów Polskich, Sekcji Kartograficznej Stowarzyszenia Geodetów Polskich.
Profesor Andrzej Makowski był autorem ponad 200 opublikowanych prac naukowych, autorem lub współautorem 3 podręczników akademickich, także w języku angielskim, promotorem wielu prac doktorskich i habilitacyjnych. Współautor międzynarodowego słownika kartograficznego (I wyd. 1975). W latach 2001-04 kierował pracą naukową pt. „System informacji topograficznej kraju. Teoretyczne i metodyczne opracowanie koncepcyjne”. Wydanie monograficzne, pod redakcją Profesora, ukazało się drukiem w 2005 r. Jej twórcy uzyskali nagrodę zespołową I stopnia Rektora Politechniki Warszawskiej za osiągnięcia naukowe.
Jego zainteresowana naukowo-badawcze koncentrowały się wokół problematyki technologii wydawania map, grafiki mapy, percepcji treści i formy mapy oraz teorii barwy w zastosowaniu do kartografii i poligrafii. Pod jego kierunkiem powstało wzorcowe opracowanie cyfrowe – mapa topograficzna kraju w skali 1:10 000. Autor oryginalnych technologii sporządzania graficznej formy map ze zdjęć lotniczych lub satelitarnych oraz bezrastrowych reprodukcji obrazów tonalnych. Kiedy do kartografii weszły technologie cyfrowe, doprowadził do skomputeryzowania laboratoriów Politechniki Warszawskiej. Czynny uczestnik wielu naukowych konferencji krajowych i zagranicznych. Był wykładowcą, który swoją postawą, wiedzą i zaangażowaniem emocjonalnym w przekazywane treści potrafił w studenckich umysłach wzbudzić wrażenia poznawcze.
Podczas jubileuszu 80-lecia 16 grudnia 2011 r. dziękowano Mu „za naukę miłości do kartografii”, podkreślano też Jego estetyczne spojrzenie na mapę - malarstwo było bowiem Jego drugą życiową pasją, a Profesor Jerzy Gaździcki wręczył Profesorowi Makowskiemu upominek: reprodukcję znaczka poczty „Solidarność” z 1985 roku, na którym widnieje wizerunek Jubilata, ówczesnego dziekana Wydziału Geodezji i Kartografii i zasłużonego działacza NSZZ „Solidarność”.
Profesor Andrzej Makowski był współorganizatorem studiów poligraficznych na Politechnice Warszawskiej i współorganizatorem Oddziału Poligrafii przy Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. Sprawował jednocześnie opiekę nad studiami wieczorowymi, a następnie zaocznymi. W latach 1967-1970 był zastępcą kierownika Oddziału i Dyrektora Instytutu Poligrafii Politechniki Warszawskiej ds. studiów zaocznych.
Profesor Andrzej Makowski od wielu lat pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Naukowej Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Poligraficznego i zawsze dbał o rozwój kadry oraz zaplecza kształcenia poligraficznego Instytutu Poligrafii, a później Zakładu Technologii Poligraficznych, troszcząc się o integrację całego środowiska.
W kwietniu 2010 r. na Konferencji Naukowo-Technicznej „Kierunki rozwoju polskiej poligrafii” Andrzej Makowski przedstawił koncepcję poligrafii jako dziedziny wiedzy. Jego wystąpienie pt. „Poligrafia jako dyscyplina naukowa” stanowiło próbę zdefiniowania zbioru pojęć i teorii tworzących podstawy oraz kryteria uznania poligrafii za dziedzinę nauk technicznych. Swoją wizję i rozważania o jej kulturotwórczych determinantach Profesor wiązał z ideą nierozerwalnie spójnej domeny nauki, techniki i sztuki.
W czasie Międzynarodowych Targów Poznańskich – Poligra?a 2013 – miała miejsce inauguracja „Acta Poligraphica”, czasopisma przeznaczonego dla publikacji naukowych dotyczących poligrafii i dziedzin pokrewnych. W zespole redakcyjnym Profesor objął funkcję Redaktora Naczelnego, a utworzenie forum wymiany myśli na temat poligrafii zmaterializowało Jego marzenie o integrowaniu środowisk politechnicznych, uniwersyteckich i artystycznych wokół wspólnych spraw.
Profesor Makowski był znany z erudycji, wysokiej kultury osobistej; był człowiekiem ogromnej wiedzy i szlachetnej elegancji. Słynął z przepięknych wyważonych wypowiedzi wspaniałą polszczyzną, co przypomniał także podczas swojego jubileuszu, gdy dziękował za życzenia wyrażając „nadzieję na kierowanie się prawdą, dobrem i pięknem – także dobrem wspólnym, bo przecież Zakład, a szerzej Wydział i Uczelnia to także wspólnota osób”.
Profesor zawsze utrzymywał, że w Politechnice nie ma pracy, w Politechnice jest życie. Profesor był odznaczany i nagradzany. Ale szczególnie bliski był Mu Medal Politechniki Warszawskiej „Alma Mater Bene Merentibus” (nr 14, 2003) przyznany za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne połączone z troską o wartości humanistyczne i społeczne. A także fakt uhonorowania Profesora w trzydziestą rocznicę powstania NSZZ Solidarność w Politechnice Warszawskiej „Splendorem Solidarności” w uznaniu zasług w propagowaniu patriotyzmu i etosu pracy (2010) oraz Medalem Zasłużony dla Polskiej Poligrafii (2012).
Profesor Andrzej Makowski zmarł po ciężkiej chorobie 23 października 2013 roku.

Stowarzyszenie Absolwentów Instytutu Poligrafii Politechniki Warszawskiej z inicjatywy Andrzeja Gierkowskiego zorganizowało kolejną zbiórkę książek dla Polaków z obczyzny, tym razem dla repatriantów z Kazachstanu przebywających od stycznia br. w Domu Polonii w Pułtusku, pod opieką Stowarzyszenia WSPÓLNOTA POLSKA. Grupa liczy 150 osób, w tym 100 dorosłych oraz młodzież i dzieci.
Apel o przekazanie darów skierowaliśmy głównie do absolwentów Instytutu Poligrafii Politechniki Warszawskiej (obecnie Zakład Technologii Poligraficznych IMiP WIP PW) i jak również do Koleżanek i Kolegów z branży poligraficznej i wydawniczej oraz do osób chcących pomóc naszym Rodakom powracających do Ojczyzny.
Efektem akcji był zbiór około tysiąca egzemplarzy książek dla dzieci w różnym wieku i książek dla dorosłych o bardzo zróżnicowanej tematyce. Książki zostały dostarczone przez nas do opiekuna repatriantów. Wspólnie z darczyńcami mamy wielką satysfakcję z efektów zbiórki oraz przyjęcia z jakim spotkała się nasza akcja wśród repatriantów, o czym świadczy treść listu, który otrzymaliśmy (brzmienie oryginalne):

Szanowny Panie Prezesie,
W imieniu Dyrekcji Domu Polonii, własnym i przede wszystkim naszych Rodaków z Kazachstanu ślicznie dziękujemy za tak obszerny księgozbiór.
Zainteresowanych było mnóstwo. Egzemplarze rozeszły się jak "świeże bułeczki". Repatrianci przychodzili całymi rodzinami i książki wybierali sobie sami. Bardzo dużym zainteresowaniem cieszyły się książki dla dzieci i tzw. poradniki, np. kulinarne, itp. ...
Jeszcze raz bardzo dziękujemy.
W załączeniu kilka fotek .

Z poważaniem,
Małgorzata Grąbczewska
Kierownik Służby Pięter

Przygotowanie książek do wysyłki


Książki gotowe do wyjazdu


Książki już w Pułtusku


Polki z Kazachstanu wybierają książki


Z Lalką B. Prusa


Z Zamkiem Królewskim

Od Dyrektora Domu Polonii w Pułtusku, Pana Michała Kisiela, otrzymaliśmy informację, że w uzgodnieniu z Andrzejem Gierkowskim "nadwyżka po rozdysponowaniu" przekazanych książek dla repatriantów, zostanie w najbliższym czasie przekazana Polakom na Białorusi. To świadczy o tym, że takie akcje jak nasza są bardzo potrzebne, a każdy egzemplarz książki zostanie "zagospodarowany" z pożytkiem.
Darczyńcami były firmy i osoby fizyczne:

• Drukarnia POZKAL Sp. z o.o., Sp.k., Inowrocław
• Wydawnictwo ŚWIAT KSIĄŻKI Sp. z o.o., Warszawa
• Firma Księgarska OLESIEJUK Sp. z o.o., Sp.j., Ożarów Mazowiecki
• Ewa i Andrzej Gierkowscy - poligrafowie, Andrzej, absolwent IP PW, członek SAIP PW
• Małgorzata i Jan Boruccy, absolwenci Instytutu Poligrafii PW, członkowie SAIP PW
• Alina Kępska, absolwentka Instytutu Poligrafii PW
• Leszek Markowski, absolwent Instytutu Poligrafii PW, członek SAIP PW
• Halina Anuszewska, absolwentka Instytutu Poligrafii PW, członkini SAIP PW
• Justyna Nazar, absolwentka Instytutu Poligrafii PW
• Barbara Jastrzębiowska-Kobylińska (Żaba), absolwentka Instytutu Poligrafii PW
• Kasia Sójkowska, absolwentka Instytutu Poligrafii PW, członkini SAIP PW
• Jan Krajewski - absolwent Instytutu Poligrafii PW, członek SAIP PW
• Jan Łazicki, absolwent Instytutu Poligrafii PW
• Martyna Nurkiewicz, absolwentka Zakładu Technologii Poligraficznych IMiP WIP PW
• Tadeusz Kasprzycki - członek Zespołu Wokalnego WYŻYNY z Ursynowa
• Grażyna Zwardoń - członek Zespołu Wokalnego WYŻYNY z Ursynowa
• Zofia Dąbek - członek Zespołu Wokalnego WYŻYNY z Ursynowa
• Zbigniew Kubik - członek Zespołu Wokalnego WYŻYNY z Ursynowa
• Jerzy Kondracki - inż. mechanik, absolwent Politechniki Warszawskiej

Ponadto, wśród darczyńców było 28 osób, które dostarczyły książki bezimiennie.
Wszystkim darczyńcom serdecznie dziękujemy. Na szczególne wyróżnienie zasługuje Drukarnia POZKAL, na czele z Prezesem Arturem Chęsym, absolwentem IP PW, która przekazała ponad 400 egzemplarzy książek, oraz Koleżanka Basia Jarzębiowska-Kobylińska, (na studiach: Żaba), która specjalnie przywiozła dary z Wiednia.
Dziękujemy wszystkim osobą zaangażowanym w zbiórkę książek, w szczególności Andrzejowi Gierkowskiemu, Elżbiecie Kuźmińskiej oraz Joannie Piwek, szefowej Koła Naukowego CMYK działającego przy ZTP IMiP WIP PW.
Zbiorcze opakowania tekturowe do transportu darów przekazała firma PPH ANMAR Marek Wolfram z Warszawy, a książki zostały dostarczone do Pułtuska transportem Tadeusza Rożalskiego właściciela firmy ROXER z Ząbek, członka SAIP PW.

Opracowanie: SAIP PW
Foto: Andrzej Gierkowski

4 marca br. w Zakładzie Technologii Poligraficznych IMiP WIP (do 2008 roku Instytut Poligrafii GiK) Politechniki Warszawskiej miała miejsce rodzinna uroczystość zakończenia pracy dydaktycznej dr inż. Stanisława Stachowicza. Uroczystość zorganizowali pracownicy ZTP IMiP PW i Stowarzyszenie Absolwentów Instytutu Poligrafii Politechniki Warszawskiej, którego członkiem jest również Stanisław Stachowicz. W spotkaniu uczestniczyli pracownicy ZTP, licznie przybyli koledzy z okresu studiów i przyjaciele.

W imieniu pracowników Zakładu Technologii Poligraficznych w ciepłych słowach za długoletnią pracę dydaktyczną podziękował prof. ndzw. dr inż. Stefan Jakucewicz. Następnie podziękowania złożył i wręczył list gratulacyjny Prezes SAIP PW Andrzej Żurkiewicz, a po nim Prezes Polskiej Izby Druku Edward Dreszer. Do życzeń przyłączyli się licznie przybyli przedstawiciele wielu firm z branży poligraficznej, m.in. Lotos- Poligrafia, Heidelberg, Manroland, Centralnego Ośrodka Rozwoju Przemysłu Poligraficznego i inni.

Dr inż. Stanisław Stachowicz urodził się w Bytomiu w 1949 roku. Tam ukończył edukację podstawową i Technikum Energetyczne w 1966 r. W czasie odbywania obowiązkowej służby wojskowej uzyskał zgodę na zdawanie egzaminów do Wojskowej Akademii Technicznej. Chciał tam studiować fotogrametrię. Jednak ostatecznie nie utworzono takiego kierunku i po zaliczeniu 1 semestru wrócił do macierzystej jednostki wojskowej. W 1969 roku ponownie zdawał na studia wyższe, tym razem do Politechniki Warszawskiej na Wydział GIK kierunek Poligrafia, czyli do naszego ukochanego Instytutu Poligrafii. Egzaminy zdał pozytywnie, jednak do jednostki, w której służył nie dotarła informacja o przyjęciu na studia. Dopiero w roku następnym 1970, już po odbyciu służby został przyjęty bez konieczności zdawania egzaminów, dzięki decyzji ówczesnego dziekana Wydziału GiK Czesława Kameli.

W roku 1974 ukończył studia inżynierskie i podjął pracę dydaktyczną w Instytucie Poligrafii. W 1977 ukończył studia magisterskie. W 1983 roku uzyskał stopień doktora inżyniera, a promotorem jego pracy pt. "Kryterium doboru papieru w statycznym modelu książki" był profesor Andrzej Makowski.

W czasie długoletniej pracy dydaktycznej prowadził zajęcia i wykłady z takich przedmiotów jak: rysunek techniczny, geometria wykreślna, zecerstwo, technologia druku, fotografia reprodukcyjna, elektronika dla poligrafów. Jednak jego pasją życiową został przedmiot technologia opraw i opakowań. W tej dziedzinie wychował wielu znakomitych i cenionych inżynierów fachowców, którzy w znakomity sposób realizują się w polskich i zagranicznych zakładach poligraficznych. Ma na swoim koncie również wiele prac badawczych związanych z tą dziedziną produkcji poligraficznej. Po zakończeniu, jak zdradził, ma zamiar poświęcić się pracy naukowej w swojej ulubionej dziedzinie.

Dr inż. Stanisław Stachowicz to ceniony znawca tematyki opraw i opakowań, wymagający pedagog, wielokrotnie nagradzany za prace badawcze przez Rektora Politechniki Warszawskiej, autor wielu publikacji naukowych i podręczników akademickich. Odznaczony medalem Komisji Edukacji Narodowej. 1 czerwca 2013 roku został odznaczony przez Polską Izbę Druku Medalem "Zasłużony dla Polskiej Poligrafii". Prywatnie Stanisław Stachowicz to człowiek ciepły, uczynny i bezpośredni w kontaktach osobistych. Jest zagorzałym brydżystą, amatorem górskich wędrówek i jazdy na rowerze.

Przyjaciele
SAIP PW

Zdjęcia można obejrzeć w galerii.

Chcesz dowiedzieć się jak "robi się pieniądze", co można zrobić ze zdjęciem przed jego wydrukowaniem, jak powstają książki i ulotki, e-booki lub różnego typu media reklamowe, jak wybrać odpowiednią technikę drukowania lub uszlachetnić wyrób poligraficzny. Tego i wielu innych ciekawych rzeczy możesz nauczyć się od wysoko wykwalifikowanej kadry dydaktycznej Zakładu Technologii Poligraficznych Instytutu Mechaniki i Poligrafii Wydziału Inżynierii Produkcji Politechniki Warszawskiej.
Politechnika Warszawska ma najdłuższe w Polsce tradycje kształcenia w zakresie technologii poligraficznych. W związku z intensywnym rozwojem technik cyfrowych przykładamy duże znaczenie do kształcenia w tym zakresie, nie zapominając jednocześnie o innych podstawowych zagadnieniach poligraficznych, wyróżniających nasz kierunek spośród innych. Nasze studia inżynierskie i magisterskie prowadzone są według nowego, elastycznego programu dostosowanego do zmian zachodzących w poligrafii światowej.
Studia Poligraficzne I stopnia obejmują siedem semestrów (studia stacjonarne) lub osiem semestrów (studia niestacjonarne) zakończonych przygotowaniem pracy dyplomowej inżynierskiej. Od semestru 2013/ 2014 oferujemy również studia II stopnia (3-semestralne - na studiach dziennych oraz 4-semestralne - na studiach niestacjonarnych) kończące się obroną pracy dyplomowej magisterskiej. Dla osób posiadających już dyplom w innej dziedzinie, a pragnących poszerzyć wiedzę z zakresu nowoczesnej poligrafii, oferujemy studia podyplomowe, które cieszą się dużym powodzeniem.

Nasi Studenci zyskują wiedzę i umiejętności w zakresie:

• komputerowego przygotowania publikacji,
• profesjonalnej grafiki komputerowej,
• cyfrowych metod wytwarzania form drukowych,
• technik klasycznego drukowania (offset, fleksografia, wklęsłodruk, sitodruk, tampondruk) oraz technologii drukowania cyfrowego,
• barwometrii i systemów sterowania barwą,
• materiałoznawstwa poligraficznego,
• technologii wytwarzania mediów reklamowych,
• projektowania publikacji elektronicznych (e-book) i tworzenia aplikacji na różne media cyfrowe,
• technologii uszlachetniania produkcji poligraficznej,
• nowych metod obróbki introligatorskiej,
• projektowania i wytwarzania opakowań drukowanych,
• standaryzacji procesów produkcyjnych,
• cyfrowych systemów zarządzania produkcją poligraficzną.

Nasi Absolwenci pracują w dużych i małych zakładach poligraficznych, wydawnictwach i agencjach reklamowych, jak również w przedstawicielstwach firm krajowych i zagranicznych oferujących różne materiały i urządzenia dla przemysłu poligraficznego i pokrewnych. Duże grono absolwentów prowadzi własne zakłady i przedsiębiorstwa poligraficzne, reklamowe oraz handlowe.
Zapraszamy do uzyskania dyplomu Inżyniera Politechniki Warszawskiej na kierunku Papiernictwo i Poligrafia, a Inżynierów do zdobycia kolejnego stopnia zakończonego tytułem Magistra Poligrafa!

Zakład Technologii Poligraficznych
ul. Konwiktorska 2, 00-217 Warszawa
tel. (22) 831 09 53, fax (22) 635 50 44
www.ip.hoff.pl,
e-mail: sip@wip.pw.edu.pl

Informacja o zasadach przyjęć:
Biuro ds. Przyjęć na Studia
Gmach Główny PW pok. 66
tel. (22) 629 60 70, 234 74 12
e-mail: rekrutacja@pw.edu.pl